نقد و بررسی : جامعه‌شناسی متاورس

اکثر تلاش‌های فنی در عرصه تکنولوژی اطلاعات بر آن متمرکز است که اینترنت را به‌اندازه دنیای واقعاً موجود واقعی کنند. دنیاهای مجازی مانند زندگی دوم از بهترین نمونه‌های این تلاش‌ها به شمار می‌آیند. اکنون با واقعیت مجازی که در شرف تسخیر اینترنت است، نوعی جهان مجازی جمعی به‌نام متاورس به‌منصه ظهور رسیده است.

در این جهان انسان‌ها به‌عنوان آواتار با یکدیگر و عوامل نرم‌افزاری در فضای سه‌بعدی در تعامل بوده و می‌توانند به تجارت و کسب‌وکار و بازی و تبادل نظر و کار مشترک بپردازند. برای اینکه کاربر کاملاً در فضای مجازی غوطه‌ور شود، باید واقع‌بینانه و قابل باور باشد و درگیری روانی و عاطفی با محیط را تضمین کند.

در این راستا برای استفاده کارآمد از گرافیک کامپیوتری به یاری رشد سخت‌افزارهای گرافیکی و الگوریتم‌ها، جهان‌های مجازی از چندضلعی‌های مسطح به سایه‌زنی و نقشه‌برداری بافت گراییده‌اند و صحبت کردن و لامسه را در کنار تفسیر ایما و اشارات وضعیتی برای تداوم تعامل و بازخورد پیامدهای مورد انتظار و ناخواسته‌اش توسط هویت‌های موجود و خودخواسته دیجیتالی ممکن ساخته‌اند. اثر حاضر می‌کوشد اجمالاً خاستگاه اجتماعی تکوین متاورس را بکاود و تأثیر این دستاورد بر نوسازی همین خاستگاه را دنبال کند.

کتاب «جامعه‌شناسی متاورس» به قلم دکتر عباس محمدی اصل نگاشته شده و نشر دیبای دانش آن را در سال 1402 در اندازه رقعی و در 95 صفحه و با شمارگان 300 نسخه چاپ و منتشر کرده و در اختیار علاقه‌مندان قرار داده است.

کلیدواژگان: متاورس، Metaverse، واقعیت مجازی، جهان‌های مجازی، جامعه‌پذیری مجازی، فضای مجازی، جریان اطلاعات، اجتماعات مجازی، ارتباطات مجازی